W grudniu 2021 r. ruszyły prace remontowe w budynku przy ul. Matejki. – Potrzeby są ogromne, o pieniądze staramy się, gdzie tylko możemy – rozmawiamy z lokalnymi przedsiębiorcami, którzy wielokrotnie już nas wspierali, piszemy do ministerstwa rodziny. Mamy nadzieję, że nowy rok przyniesie same dobre informacje dla tej inwestycji – mówi przewodnicząca zarządu Stowarzyszenia im. św. ks. Gorazdowskiego.

Budynek, w którym ma powstać w przyszłości Dom Samotnej Matki, stowarzyszenie otrzymało w testamencie od śp. Zygmunta Kellera. Sanoczanin zapisał się w pamięci mieszkańców jako społecznik, działacz PTTK, znawca dziejów regionu i wybitny przewodnik turystyczny. Pragnął, aby dom nosił imię jego ojca – Jana Kellera – wielkiego patrioty i działacza społecznego, który został aresztowany w 1940 roku przez Niemców za działalność w organizacji charytatywnej: „Komitet Pomocy Zimowej”. Więziony przez 5 lat pracował w nieludzkich warunkach. Zmarł z wycieczenia w Buchenwaldzie w 1945 roku. Wolą Zygmunta Kellera było, aby pamięć jego ojca pozostała w sercach sanoczan i w testamencie, zapisał dom wierząc, że stowarzyszenie spełni jego wolę.

Budynek usytuowany na siedmioarowej parceli ma służyć kobietom, również nastolatkom, które spodziewają się dziecka i nie mają, gdzie mieszkać z powodu trudnej sytuacji życiowej i rodzinnej.

„Ma to być miejsce, gdzie mogą spokojnie przeżyć okres ciąży, urodzić dziecko i mieszkać przez kilka miesięcy aż ułożą swoje sprawy, w czym będziemy starali się im pomóc” – czytamy na stronie internetowej Stowarzyszenia Pomoc Rodzinie. W domu urządzone zostanie „okno życia”, bezpieczne miejsce, w którym matka może pozostawić anonimowo swoje nowo narodzone dziecko – noworodek natychmiast zostanie otoczony opieką. Planowana jest także świetlica dla starszych osób. Będą w niej organizowane zajęcia i spotkania dla seniorów.

Dom po remoncie powiększy się do 380 metrów powierzchni użytkowej. Wielkim wysiłkiem społecznym i zaangażowaniem stowarzyszenie wykonało dotąd: projekt rozbudowy i adaptacji, roboty ziemne i wzmocnienie fundamentów, odwodnienie budynku, odprowadzenie wód gruntowych i utwardzenie dojazdu na posesje.

Okres pandemii ograniczył działalność Stowarzyszenia Pomoc Rodzinie i wstrzymał prace remontowe przy budynku, który ma być Domem Samotnej Matki.

Jednym z siedmiu Sakramentów Świętych jest  „małżeństwo”. Instytucję małżeństwa ustanowił sam Pan Jezus. Według św. Augustyna „Sakrament jest to znak widzialny łaski niewidzialnej, ustanowiony dla naszego uświęcania”. Aby działanie Jezusa Chrystusa miało skutek potrzeba trzech elementów:

Małżeństwo jest związkiem między mężczyzną a kobietą, które cechuje(powinno): miłość, wierność i płodność. W rozumieniu chrześcijaństwa cechy, te określają małżeństwo, a doświadczenie małżonków potwierdza uzasadnione znaczenie dla szczęścia osobistego i wzajemnego dojrzewania w miłości, która jest spoiwem doskonałości i świętości. Każda prawdziwa miłość pochodzi od Boga, ponieważ Bóg jest miłością(IJ 4,8) Każdy człowiek jest istotą, która kocha drugiego człowieka, doświadcza głębię piękna i miłości w małżeństwie, która jest specyficznym uczuciem. Wiedza książkowa podaje że „miłość-uczucie skierowane do osoby, połączone z pragnieniem dobra i szczęścia, daje zadowolenie i umożliwia samorealizację dzięki drugiemu człowiekowi”

Papież Paweł VI w encyklice „Humanoe Vita” napisał, że „miłość w pełni ludzka jest równocześnie miłością zmysłową i duchową”. Taka miłość małżonków prowadzi do: składania dobrowolnego i wzajemnego daru z siebie obejmuje ekspresje ciała i ducha pozwala do noszenia tego samego nazwiska doprowadza życie we wspólnocie duszy i ciała daje się sobie wzajemne i staje się jednym ciałem(Mt 19,5) najważniejszą postacią jest Jezus Chrystus, a nie jedno z małżonków nie wywyższają się nie poniżają siebie ani drugiego.

II Sobór Watykański mówi: miłość małżeńska „przewyższa często erotyczną skłonność, która nastawiona egoistycznie dość szybko i żałośnie zanika”. Miłość małżeńska nie jest zakochaniem się, ale jest decyzją dotyczącą określonego stylu życia i odpowiedzialności. Święty Paweł w „Hymnie o miłości” w trzynastym rozdziale Pierwszego Listu do Koryntian, opisuje miłość, która  zmierza do dojrzałości i do pełni. Ma ona wzrastać w cierpliwości, życzliwości, długomyślności, w nieszukaniu własnej korzyści, niegniewaniu się, w znoszeniu wszystkiego. Ta miłość ufa drugiemu, nie kocha „czegoś”, co posiada drugi, kocha drugiego takim jakim jest. Małżonkowie nie kochają drugiego, ponieważ go potrzebują i nie chcą poślubić dla własnej korzyści, nie stawiają na pierwszym miejscu własnego szczęścia, ale ich dążeniem jest czynić szczęśliwym drugiego i w ten sposób pielgrzymują ku Jezusowi Chrystusowi, który jest ich wspólnym celem.

Ważną cechą trwałego małżeństw jest wierność. Przed ołtarzem małżonkowie ślubują sobie wierność i uczciwość, których symbolem jest obrzęd nałożenia obrączek, a któremu towarzyszą słowa: „Przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności”. Kapłan w imieniu Kościoła, stułą wiąże ręce nowożeńcom i błogosławi, przymierze wierności.Tak więc wierność jest w najwyższym stopniu bezwarunkową akceptacją drugiego. Małżeństwa zwane: „małżeństwo na próbę”, „małżeństwo dopóki będziemy się rozumieli” lub „związek we dwoje”, wolne związki”, nie są małżeństwem, ale zwodzeniem się i kłamstwem, czasem nastawione na wykorzystanie drugiego. Kończą się one najczęściej rozczarowaniem i bólem. Podstawowe wydarzenia życiowe małżeństwa to: prokreacja, narodziny i spełnianie różnych funkcji w rodzinie. II Sobór Watykański- małżeństwo jest „instytucją trwałą”.  W Kościele Katolickim nie ma rozwodów, w specyficznych okolicznościach może być unieważnienie  ślubu lub separacja, która może być  uzdrowieniem czasowym małżeństwa. Bardzo ważną kwestią w małżeństwie w kontekście wierności małżeńskiej jest problem cudzołóstwa-zdrady małżeńskiej. Pan Jezus powiedział:  „każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już w sercu dopuścił się cudzołóstwa” (Mt 5,28). Wierność jest nienaruszalna, a jeśli wierność małżeńska została naruszona, to jest to także poważnym naruszeniem wobec Boga. Cudzołóstwo któregokolwiek z małżonków wyklucza z Królestwa Bożego(por,1 Kor 6,9).Przez Europę przechodzi kryzys etyczny, kulturowy, a jego wyrazem jest kryzys ekonomiczny, a także kryzys życia politycznego. Kryzys nie ominął małżeństwa. Spotykane cierpienia, bolesne doznania, niepokojące napięcia, rozczarowania, można je przezwyciężyć, jeśli zaufa się Bogu.

Bardzo ważną cechą małżeństwa jest płodność. II Sobór Watykański naucza: „Małżeństwo i miłość z natury ukierunkowane są na płodność i wychowanie dzieci”. A dzieci „są, najwspanialszym darem małżeństwa i w największym stopniu przyczyniają się do dobra samych rodziców”. W darze życia i w wychowaniu dzieci następuje duchowe dopełnienie i rozwój mężczyzny i kobiety. Dzieci są owocem miłości i współpracy z miłością Boga Stwórcy; „ są dziećmi waszymi i Boga”. Za pośrednictwem dzieci małżonkowie stają się ojcem i matką. W Polsce rodzi się coraz mniej dzieci. Przyczyny są różne. Antykoncepcja i przerywanie ciąży, pozbawia życia przed narodzeniem. Aborcja jest wykroczeniem przeciwko V Przykazaniu Bożemu „Nie zabijaj”. Środki wczesnoporonne zabijają istotę ludzką w pierwszych dnia życia. Przyczyną małej ilości urodzeń  są także warunki ekonomiczne.

W małżeństwie ważna jest czystość małżeńska. „Małżeństwo czyste, to takie jakim, ja zaplanował Stwórca i przez to jest najszczęśliwsze”( Pulikowski). Jednym słowem czystość małżeńska jest podstawą wpisania się z działaniami seksualnymi w naturę z pełnym jej uszanowaniem. Nieczystymi są wszelkie działania autoerotyczne, antykoncepcyjne, poronne i abortne. Źródłem nieczystości jest stawianie  przyjemności seksualnych wyżej niż życia dziecka. A przecież każde dziecko jest darem Bożym. Na pytanie : ile dzieci powinni mieć małżonkowie?.

II Sobór Watykański naucza: „Osąd taki małżonkowie chrześcijańscy winni wyrobić sobie sami, w obliczu Boga. Nie powinni działać według własnego uznania, lecz zawsze powinni się kierować sumieniem zgodnym z prawem Boskim, posłuszni Nauczycielskiemu Urzędowi Kościoła, który interpretuje je autentycznie w świetle Ewangelii”. Małżeństwo jako wspólnota naturalna i jako sakrament Kościoła, bardzo wpływa na życie osobiste i życie społeczne.

W czasie V Światowego Spotkania Rodzin w Walencji w 2006r papież Benedykt XVI Powiedział: „Rodzina jest dobrem koniecznym dla narodu, nieodzownym fundamentem społeczeństwa oraz wielkim skarbem małżonków na całe Zycie, jest niezastąpionym dobrem dla dzieci, które powinny być owocem miłości, całkowitego i ofiarnego oddania się rodziców. Na wszystkich spoczywa wielka odpowiedzialność za głoszenie pełnej prawdy o rodzinie opartej na małżeństwie jako domowym Kościele i sanktuarium życia”. „Dlatego uznanie i wspomaganie tej instytucji jest jedną z najcenniejszych przysług, jaką można dziś oddać w sprawie wspólnego dobra i autentycznego rozwoju ludzi i społeczeństw, zarazem najlepszą gwarancją godności i równości prawdziwej wolności wszystkich”(ksiądz Janusz Królikowski).

Materiał opracowała
Wanda Wojtuszewska